Obiekt pawilonu oraz ściana oporowa zabezpieczająca sąsiadującą z nim skarpę stanowią zintegrowaną kompozycję przestrzenną, w której monochromatyczna szarość i przeźroczystość architektury jest kontrastem dla naturalnych barw krajobrazu.
Ściana oporowa oprócz funkcji zabezpieczającej stanowi również ścianę północną pawilonu oraz służy do stworzenia górnego tarasu widokowego. Zarówno pełne ściany pawilonu, jak i ściana oporowa wykonane są z żelbetu, z tym, że pawilon wykończony jest betonem licowym, zaś ściana oporowa betonem architektonicznym fakturowanym. Użycie różnego typu faktur betonowych na ścianie oporowej w układzie warstwowym stanowi element idei warstwowości przewijającej się zarówno w projekcie Pawilonu Paleontologicznego, jak i w całej koncepcji konkursowej ( w przyszłości realizowanej ) dotyczącej także kompozycji architektonicznej zespołu muzealno – naukowego.
W bryle pawilonu kontrast dla ciężkich ścian z betonu licowego stanowi struktura szklana od strony południowej i zachodniej, stanowiąc fasady widokowe zarówno wnętrza pawilonu na teren pokopalniany z jego naturalnym krajobrazem, jak i z zewnątrz do środka pawilonu, umożliwiając oglądanie zgromadzonych wewnątrz naturalnych eksponatów tj. kości dinozaurów. Obserwację eksponatów we wnętrzu stanowiska dokumentacyjnego ułatwia zaprojektowana od południowej strony pawilonu rampa.
Podłoga wewnątrz pawilonu została zaprojektowana jako szklana na ruszcie stalowym zamocowanym ponad terenem kościonośnym. Rozwiązanie to umożliwia poruszanie się osób zwiedzających bez ingerencji w grunt z unikatowymi skamieniałościami i z równoczesną możliwością ich obserwacji. Dla ochrony skamieniałości zastosowano oświetlenie światłowodowe. Nad głowami zwiedzających znajduje się szklany sufit ze szkła klejonego odzwierciedlający rysunek podłogi.
Świadome ograniczenie materiałowe sprowadzające się do zastosowania jedynie betonu licowego gładkiego oraz fakturowanego, a także niematerialnego szkła ma za zadanie utrzymanie sterylnego klimatu towarzyszącego odseparowywanym szkieletom pra-dinozaurów w warunkach laboratoryjnych.
Zagospodarowanie terenu w bezpośrednim sąsiedztwie pawilonu jak i całej niecki pokopalnianej wiąże się z koncepcją pozostawienia unikatowej nawierzchni rodzimej – ilastej w kolorze brunatno-czerwonym i utrzymania istniejącego księżycowego klimatu okolicy z widoczną warstwowością terenu obrazującą historię Ziemi, co stanowi genius loci tego miejsca i stało się myślą przewodnią pracy konkursowej, projektów realizacyjnych oraz Masterplanu opracowanego dla całego terenu dawnej kopalni odkrywkowej.
PAWILON PALEONTOLOGICZNY W KRASIEJOWIE k. OPOLA
AUTORZY PROJEKTU
GOCZOŁOWIE ARCHITEKCI – STUDIO AUTORSKIE, Zabrze
OVO GRĄBCZEWSCY ARCHITEKCI, Katowice
arch. arch. Beata Goczoł, Witold Goczoł, Oskar Grąbczewski, Katarzyna Chobot, Maciej Grychowski
INWESTOR
STOWARZYSZENIE DINOPARK
- Urząd Marszałkowski Województwa Opolskiego, Gmina Ozimek, Gmina Kolonowskie
LOKALIZACJA
STANOWISKO DOKUMENTACYJNE NA TERENIE WYKOPALISK PALEONTOLOGICZNYCH
Krasiejów , Gmina Ozimek
KALENDARIUM
PROJEKT KONKURSOWY NAGRODZONY GŁÓWNĄ NAGRODĄ W KONKURSIE ZORGANIZOWANYM PRZEZ MARSZAŁKA WOJEWÓDZTWA OPOLSKIEGO : 2003
PROJEKT BUDOWLANY I REALIZACYJNY : 2003 – 2004
REALIZACJA : 2005 – 2006
W ROKU 2007 PAWILON PALEONTOLOGICZNY UHONOROWANY ZOSTAŁ CZTEREMA PRESTIŻOWYMI NAGRODAMI
-
Drugą Nagrodą w konkursie im. M. Nowickiego za innowacyjne rozwiązania w Polskiej Architekturze
-
Wyróżnieniem Wojewody Opolskiego w konkursie Mister Architektury Województwa Opolskiego
-
Pierwszą Nagrodą w konkursie Polski Cement w Architekturze dla najlepszej realizacji architektonicznej z użyciem technologii żelbetowej
-
Nagrodą Roku SARP 2006 dla najlepszego obiektu zrealizowanego w Polsce
